. İlhami Bekir Tez – Hayatı ve Eserleri

İlhami Bekir Tez; (1906-1984) 1906’da Trablusgarp’ta doğdu. Küçük yaşta öksüz kaldı. Subay olan dayısı himayesine aldı. Dayısının şehit olması üzerine yetimler yurdunda büyüdü. İstanbul Öğretmen Okulu’nu bitirdi. Uzun yıllar çeşitli illerde ilkokul öğretmenliği yaptı. Cumhuriyet, Son Posta, Tan ve Vatan gazetelerinde düzeltmenlik, sayfa hazırlama gibi işlerle uğraştı. 29 Mart 1984’te İstanbul’da öldü.

Afrika’da başlayıp İstanbul’da süren, ilkokul öğretmenliğiyle Anadolu’yu dolaşan bir yaşamın yolcusudur 1940 kuşağı habercisi, ozanlarından İlhami Bekir Tez. Şiir serüveni Milli Mecmua, Servetifünun’la başlar 1920’lerin sonunda..Ama 1930’larda sosyalist gerçekçi bir şair olarak sürer ve 29 Mart 1984’te sona erer.

Toplumcu gerçekçi şiir akımın önemli isimlerinden birisidir. Şiirlerinde aruz, hece ve serbest ölçüleri kullandı. Sesini sözcüklerin gücünden alan coşkulu söyleyişle dikkat çekti. Şiir ve yazıları Meş’ale, Milli Mecmua, Resimli Ay, Serveti Fünun, Varlık, Yeni Adam, Yeni Türk dergilerinde yayımladı. Sanat El Kitapları diye adlandırdığı broşür – kitaplar yayımladı.

ESERLERİ / ŞİİRLERİ
– Çocuk Şiirleri (1927)
– 24 Saat (1929)
– A-Birinci Forma (1929)
– Herhangi Bir Şiir Kitabıdır (1931)
– Mustafa Kemal (1933)
– Olduğu Gibi (1935)
– Hürriyete Kaside (1945)
– Birinci Seans (1959)
– En Güzel Şarkı (1960)
– Şiirler (1971)
– Yetmiş Yaşın Melankolisi (1975)
– Unuttum (1979)