Münacaat – Nigâr Hanım

Ey İlâh-ı kâinat, ey masdar-ı sun’-ı kemâl
Varlığındır var olan, yoktur o varlıkta zevâl..

Ey cenâb-ı kibriyâ, bizler gibi âcizlere,
Kibriyâ-yı Zât’ını mümkün müdür etmek hayâl?!.

Daima Allah’tır kalbimde tesbih ettiğim,
Bârğâh-ı lütfuna çıkmaz mı bu feryâd-ı bâl?

Pür-günâhım, pür-günâh olmakla mağrurum buna,
Şevk-ı afvındır sebeb, afv isterim, ey Zü’l-Celâl!

Rahmetinden kat’-ı ümmîd etmeyi men’ etmesen,
Fart-ı isyanımla bulmazdım münâcâta mecâl.

Vâkıf-ı her hâlsin, yoksa n’olurdu hâlimiz?
Çaresizlikte bize kalsaydı ger ta’rîf-i hâl?

Sabr ile me’lûf kıldın, ey Azîmu’ş-şân beni
Etmedim âlemde Sen’den gayre ben arz-ı melâl!

Derdinin dermanını Sen ver Niğâr-ı bî-kesin
Ey İlâhu’l-halk, ey Rabb-i kerîm-i Zü’l-celâl!..