Süngü – Refik Durbaş

İşte akşam tenimi geren kıyısı
Yüzümle çağdaş makinesini sürerdi
Petrolün kanımda biriktiren
Çiçeği dolardı ekmeğime
Kuş olur boyardım ormanı

Çünkü azalırdı sömürgesi
Çünkü o hiç orman olmamıştır
Rüçhanın anlattığı bu

İşte geldim yangın yüzü
Odalardan sürgün döllere
Bırakıp aşkı makinelere
Şimdi pençemi süngüleyen
Etimde o kalın çark sesi

Diyorum ki gerçekse eğer
Dönmeliyiz artık
İsyan etmeliyiz
Bakın nasıl mermiliyorum alnımı
Paslı mazotuna göğün

Çünkü azalırdı sömürgesi
Çünkü o hiç gök olmamıştır
Rüçhanın anlattığı bu.