Savaştepe’nin Çatısı Altında – Şaban Gürtunaa

Bir tren sesiyle başlardı sabah,
Sislerin içinden yükselirdi bina.
Savaştepe’nin bağrında bir yuva,
Uzakları yakın eden bir sıcaklık.

Beton duvarlarında yankılanırdı sesimiz,
Koridorlarda koşardı adımlarımız .
Bir sıranın tahtasında büyürdü hayaller,
Bir defterin sayfasında filizlenirdi idealler.

Tarla kokardı ellerimiz bazen,
Bazen kitap kokusu sinerdi avuçlara.
Toprağa dokunurduk, bilgiye sarılırdık,
Çalışkan arılar gibi örerdik geleceği.

Paylaştık ekmeği, suyu, türküyü,
Kardeşlikti burada öğrendiğimiz ilk ders.
Bir çınarın gölgesinde büyüyen dostluk,
Yıllara meydan okuyan bir hazine.

Akşamları yıldızlara bakar,
Geleceğe dualar gönderirdik.
Öğretmen olurdu düşlerimiz,
Umut olurduk memleketin çocuklarına.

Şimdi nerede yankılanırsa sesimiz,
Kalbimizde hep aynı nakarat:
Savaştepe’nin çatısı altında,
Bir ömür boyu yanan ışıkla!

Manisa – 2025