İnsanlık Halleri – Şaban Gürtuna

Bir damla sevinç, bir damla hüzün,
Hayat dediğin, karmaşık bir düğüm.
Gözler gülerken iç çekiyor kalp,
İnsanlık halleri, hem yakın hem garip.

Kimi bir ekmek peşinde koşar,
Kimi bir sarayda huzur arar.
Bir yanı aç, bir yanı tok bu dünya,
İnsanlık halleri, ne çare, ne dava.

Sevgiyle dolar da bazen yürek,
Bir anda nefrete düşer gölge gerek.
El uzatır birisi dostlukla sana,
Diğeri vurur sırtına, alır her damla.

Kahkahalar yükselir bir masadan,
Sessiz bir köşede ağlar bir insan.
Neşe, hüzünle iç içe burada,
İnsanlık halleri, ne sır, ne masal.

Bir yolcu gibiyiz her an bu yerde,
Hatalar, pişmanlıklar sırtımızda.
Ama yine de umut filizlenir bir günde,
İnsanlık halleri, bu ömür tarlasında.

Sev, bağışla, unut ve yine başla,
Zaman akar, insan kalır sırdaşla.
Çünkü her birimizin aynası diğeridir,
İnsanlık halleri, bizim kaderimizdir.

Manisa – 2020