Güz Gelmeden – Ahmet Telli

Sırtında taşıdığın kıl heybe
Dağ rüzgârı ve lor peyniri
Gibi doluysa kır çiçekleriyle
Sesler türkülere dönecektir
Üzünçse ışıklı bir sevince
Dudaklarında özlem türküleri
Ve gözlerinin menevşesinde aşk
Çağıldıyorsa çavlanlar gibi
Usulca gir umudun menziline
Hüznü gerilerde bırak

Türküler paylaşılıyorsa eğer
Dağ rüzgârları paylaşılıyorsa
Sevinç de dahildir buna
Ve o zaman bütün bir yaşam
Paylaşılacak kadar güzeldir artık

Heybendeki kır çiçekleri
Bir yangındır güze doğru
Tutuşturur yüreğinde
Uzak özlemlerin külünü
Hiç beklemediğin bir anda

Güz gelip de yangın başlamadan
Tutmalısın doğanın yelesinden
Yüreğindeki seher yeli
Varmalıdır sabah olmadan
Gül bahçesine sevda hevengine