Şen Olasın Halep Şehri – Ahmet Telli

Hiç kimse senin kadar yakıştırmamıştır hüznü kendine
Hüzünler ki aşkın ve şiirin yıllanmış şarabıdır damıtılmıştır acıların imbiğinden
Hüzünler ki şairlerin yüreğinden uçuşan sararmış çiçek tozlarıdır
Biraz da şairlere özgüdür hüzün.

Bozkırın yalımına direnen solgun bir gül gibi yüzün
Acının, sabrın ve yalnızlığın sessizliği sararıyor yorgun güzünde alnının
Ve artık hiç bir şey bırakamıyorsun bekleyişlerden başka kendine
Biraz da şairlere özgüdür bekleyiş.

Hiç kimse senin kadar alışkın değildir ayrılıklara
Ayrılıklar ki nişanlısıdır hasretin acılar ve türkülerle çeyizlenir bekleyişlerin sararan güzüne
Ve hasret kızıl bir güldür ayrılıkların mendiline nakışlanmış
Biraz da şairlere özgüdür hasret.

Kerem’i kül eden yangındır gurbet ferhat’ın sabrıyla çatlayan kayadır
Sarınarak acının yorganına sararmış bir yaprak gibi nakışlar bekleyişlerin gergefine hüznü
Gurbet biraz da halep demektir söylenir adı efsane efsane
Biraz da şairlere özgüdür gurbet.

Ayrılıkların çanı vurduğunda savrulur pişmanlığın kızgın külleri
Bütün sevdalar hasretin yalımıyla tutuşmuş bir bozkır türküsüdür

Kerem’in kavruk bağrında ve artık yollara düşmenin zamanıdır şen olasın halep şehri
Biraz da şairlere özgüdür ayrılıklar..