Korkunun Krallığı – Attila İlhan

Geceleri bir ıslık
Penceremin altında birileri
Beni çağırıyorlar
(Yoksa yanılıyor muyum)
Koşup bakıyorum kimseler yok
Sarayburnu’nda sis düdükleri
Mektuplarım kayboluyor posta kutusundan
Birileri çalıyor ama kim
Geçen akşam yağmuru değiştirdiler
Yumuşak başlamıştı tatlı ve ılık
Nasıl olduysa kestiremedim
Az sonra sülfirik asitti gökten yağan
(Cam iplikleri halinde yağıyor
Değdiği yeri eriterek duman duman).

Biryerlere gidecek oluyorum
Ardımda birileri
Hayal meyal varla yok arası
Cigaralarını avuçlarında saklamış
Gözlerinde aynalı güneş gözlükleri
(Bilmem yanılıyor muyum)
Daha dün geceyarısı
Telefonda birileri
Fakat konuşmuyorlar
Bir bubi tuzağı sessizliği hüküm sürüyor
Türlü olasılıklarla yüklü
Olağanüstü iri
Bir o kadar da tehditkar
(Bilmem yanılıyor muyum)
Beni dehşete düşürmek istiyorlar.

Nasıl oluyor anlamıyorum
Gece yayın bitmiş televizyonu kapamışım
Ekranda ansızın birileri
Kapalı demir bir kapı gibi suratları
Gözleri ateş saçıyorlar
Gözlerinde tarifsiz bir hışım
Bıyıkları zifiri karanlık
Ele geçirebilirlerse beni öldürmek
Besbelli maksatları
(Yanılıyor muyum neyim)
Yanlış bir mıknatıs fırtınası içindeyim
Şişe yeşili şerare atlamaları
Şurup kırmızısı çakıntılar
Sağım solum her tarafım elektrik
Korkuyorum
Korktuğumun bilincindeyim
Birileri şalteri indirdi indirecek
İşim bitik.