N’eyleyeyim Şu Dünyanın Ziynetin – Karacaoğlan

N’eyleyeyim şu dünyanın ziynetin,
Akibeti ölüm olduktan geri?
İstemem bahçemde bülbüller ötsün,
Benim gonca gülüm solduktan geri.

Çöze idim düğümelerin döşünden,
Öpe idim gözlerinden, kaşından;
Güzelliğin soyha kalsın başından
Ben inli, boranlı olduktan geri.

Yalanmış dünyanın ötesi, yalan.
Felektir muradım elimden alan.
Mısr’a sultan olsam istemem kalan,
Dost ağlayıp düşman güldükten geri.

Karac’oğlan der ki: Bu, ne hal bilmem?
Gelmişim dünyaya, bir daha gelmem.
Alem bir yan olsa, o yari vermem,
Yarin gönlü bende olduktan geri.