Feri Sönmemiş Ferman – Murathan Mungan

Sesinin kınında bekleyen akşam
Gözlerindeki nazara
Kurşun döktüğüm kelimeler
Kuraklığın derinliğinde hileli beyazlık
Rüyaların asılsız eteklerinde kamaşan su
Seni bana kavuşturan
Aşk mürekkebi kör eder
Kelimelerin gözlerini
Kalbim beyanımdır
Gitmeye duran kanda kurutulan veda sözleri
Nice söylense hiç söylenemeyen
Kısa süren aşkın uzun vedası
Sönmemişken gözlerimizde ilk günkü gibi tutuşan fer
Yolunu bekletir bitmemiş ferman.

Ne kalan kalır ne kimse gidemez buradan
Ayrılıkla tartılan aşk araftır
Sonsuz bir şimdiki zaman.