Yalnızlık – Abdulkadir Bilgin

Yalnızlığımı büyütür kalabalık.
Gökdelen’in gölgesine siner.
Karanfıl Sokak kalınlaşır.
Yoksul kadın çocuklarıyla
Çöplerin üzerine konar
Gözleri cam kırıkları
Sevgilim gelir yalnızlığım büyür
Çocukken gökkuşağına düştüğüm
Gökyüzü gelir kirli güvercinleriyle.

Kimin öznesiydi mevsimler
İşkence öyküleri kimindi
Ayrılığın sesi miydi adımlarım
Suyu bekleyen uçurum mu
Kanatlandım yalnızlığımla son mevsime
İçimde bir kedi yavrusu.