Kerim İle Kerime – Gönül Duranoğlu

Çocukluğumun deniz yurdunda
Sarışın bir balıkçı Kerim vardı
Yaz akşamları balıkçıların dönüşünü beklemek
Biz çocuklar için bayramdı
Balıkçı Kerim nedendir bilinmez
Balık dönüşü önüne gelene söver
Ama çocukları ve kedileri çok severdi
Evinde kendisine benzeyen
Yavruyken bulup adını Kerime koyduğu
Sarman tekiri kedisiyle yaşardı
Kerime’nin erkek olduğu anlaşıldığında
Uzun süre kedisine bakıp bakıp gülmüştü kendine.

Balıkçı kerim ne yapar yapar
Balık dönüşü ayırırdı Kerime’nin payını
Kerime vefalıydı sevecendi
İçip içip sarhoş oluyor diye ne kızardı
Ne de terkederdi Kerim’i
Eski karısı Güldane gibi
Yine bir balık dönüşü akşamüstüsü
Göremedi kedisini onu
Her zaman beklediği yerde
Ateş düştü yüreğine Kerim’in
Anladı sonunda olmuştu korkuyla beklediği
Zira çok yaşlanmıştı artık sarman kedi
Ölmek zamanı geldiğinde ninesinin dediği gibi
Bilinmedik bir yere giderdi
[Sahibini] sevenlerini seven kedi
Not.. kedilerin sahibi olmaz.