Kan Akmaya Başladı – Ozan Arif

Ben bu vatan, ben bu yurdum hemşerim,
Özlerimden kan akmaya başladı.
Sebep sorma, yra bere her yerim,
Dizlerimden kan akmaya başladı.

Hasret kaldım sevği dolu çağlara,
Gül yetişen bülbül öten bağlara.
Kar yerine kin yağınca dağlara,
Buzlarımdan kan akmaya başladı.

Hazan geldi bunca genci götürdü,
Kış bağrıma mezar oldu oturdu,
İlkbaharda bostan bomba bitirdi,
Yazlarımdan kan akmaya başladı.

Bilirsiniz, eski Ocak nasıldı?
Bak! Üstüne kara hazan asıldı.
Odun kemik, duman feryat kesildi,
Közlerimden kan akmaya başladı.

Garez girdi milletimin bağına,
Kötü düştüm bölünmenin ağına,
Son günlerde kefen oldum çoğuna,
Bezlerimden kan akmaya başladı.

Elif dedim Yaradan’a sarıldım.
“Dal” okuyup hep kötüye yoruldum.
“Cim” deyince tam böğrümden vuruldum,
Cüzlerimden kan akmaya başladı.

Ben büyüttüm dili derman olanı,
Putpersti dergâhına alanı…
Yok çıkartan deliğinden yılanı,
Sözlerimden kan akmaya başladı.

Yunus Emre’m bakma sakın kusura,
Senin gibi şükreden yok hasıra,
Aşıklarım bir hoş oldu bu sıra,
Sazlarımdan kan akmaya başladı.

Bak hemşerim! Ârif der ki yürekten,
Ben vatanım dağdan, taştan ırmaktan,
Seni böyle hep gaflette görmekten,
Gözlerimden kan akmaya başladı.