Makber’den – Abdulhak Hamid Tarhan

Eyvah! Ne yer ne yâr kaldı
Gönlüm dolu âh ü zâr kaldı
Şimdi buradaydı gitti elden
Gitti ebede, gelip ezelden
Ben gittim, o hâksâr kaldı
Bir gûşede tarumar kaldı
Baki o enîsi dilden eyvah
Beyrut’ta bir mezar kaldı.

Ey yâr! Şu nevbahar sensin,
Ben anlıyorum ki yâr sensin.
Ettikçe nigâh bahr u berre
Birden sanırım ki bazı kerre
Mescerdeki rüzgâr sensin
Türben görününce anlarım ki
Öldüm, bana türbedar sensin.