Köprü – Yılmaz Güney

Sevgili!
Yetmiyor ‘sevgili’ sözü tek başına. ,
Karşılamıyor içimi dolduran duyguyu.
Oysa ben ‘sevgili’ derken neler düşünüyorum bilsen.
Sonsuz, bir güneş bir yudum rakı
Çiçeğe durmuş ince bir bahar dalı
Oğlumun sıcak yanağı
Anamın acılı gözleri
Babamın tütün kokan eli
Evimizdeki kuş
Yarının güzel günleri.
Anlatılması güç binlerce duygu ve sen…
İşte sen beni hayata bağlayan
En güzel köprüsün;
Köprülerin en güzelisin.
Sevgilim…
Güzelim…
İnsanı yaşatan
içimizdeki hayat böceğidir.
O ölürse hayatımızın da tadı biter.
O sakın ölmesin, yaşat onu.