. Vüs’at Orhan Bener – Hayatı ve Eserleri
(1922 – 2005) Yazar ve şair. Yazar Erhan Bener’in kardeşidir. Tam adı, Vüs’at Orhan Bener. 1922’de Samsun’da doğdu. İlk, orta öğrenimini Anadolu’nun çeşitli kentlerinde tamamladı. 1941’de Harbiye Mektebi’ni, 1957’de Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi’ni bitirdi. Ticaret Bakanlığı’nda raportör, Karayolları Genel Müdürlüğü’nde hukuk müşaviri olarak çalıştı. Ayşe Bener`le evlendi. Bir sendikanın danışmanlığını yürüttü. Emekliye ayrılıp yazarlıkla geçindi.
1950’de New York Herald Tribune gazetesi ile Yeni İstanbul gazetesinin birlikte düzenlediği öykü yarışmasında “Dost” isimli öyküsüyle üçüncülük kazandı. Bu başarı tanınmasını sağladı. Seçilmiş Hikayeler, Varlık, Yeditepe dergilerinde yayınlanan şiir ve öyküleriyle dikkat çekti. 31 Mayıs 2005`te yaşamını yitirdi.
ESERLERİNİN ÖZELLİKLERİ
1950 kuşağı Türk öykücülerinden olan Vüs’at O. Bener, eserleri içinde daha çok özyaşamöyküsel nitelik taşıyan öyküleriyle bilinir. Bener, ham gerçekliği edebi bir temele oturtarak ele aldı. Gündelik olaylarla, bilinçaltında birikmiş yaşam parçalarını birleştirdi. Sürekli yeni anlatım biçimleri arayan yazar, bu yönüyle zaman zaman şematizme düşmekle, dış gerçekleri yanlış yerlere koymakla, hatta bozmakla eleştirildi. Bener’in eserlerinde ölüm izleği önemli bir yer tutar. Bunda yazarın genç yaşta doğum sırasında kaybettiği ilk eşi ve doğumdan sonra yaşatılamayan çocuğunun da etkisi vardır. Bu evlilikten sonra tekrar başından evlilikler geçmesine rağmen Vüs’at O. Bener’in çocuğu olmadı. Okurdan çaba isteyen, ayrıksı bir dili olan Bener’in kişilerinin gündelik hayatın ikiyüzlülüklerini dışavuran bilinçakışlarını, Virgül dergisindeki yazısında, Orhan Koçak “iç konferans tekniği” olarak adlandırmıştır. Öykülerinin yanısıra Vüs’at O. Bener’in şiirleri, kısa dizelerden oluşan, esprili, ironik ve şaşırtıcıdır.
ESERLERİ / ŞİİRLERİ
– Manzumeler (1994)
ÖYKÜ YAZILARI
– Dost (1952)
– Yaşamasız (1957)
– Siyah-Beyaz (1993)
– Mızıkalı Yürüyüş (1997)
– Kara Tren (1998)
– Kapan (2001)
OYUN YAZILARI
– Ihlamur Ağacı (1962)
– İpin Ucu (1980)
ROMANLARI
– Buzul Çağının Virüsü (1984)
– Bay Muannit Sahtegi’nin Notları (1991)
ÖDÜLLERİ
* Ihlamur Ağacı ile 1963 Türk Dil Kurumu Tiyatro Armağanı
* İpin Ucu oyunuyla 1980 Abdi İpekçi Armağanı (paylaştı)
* 2005 İstanbul Kitap Fuarı Onur Yazarı (Vefatı nedeniyle eşi Ayşe Bener tarafından kabul edildi.)