Unutulmayan – Behçet Aysan

Durmadan taşırdım yanımda üç şeyi
iri çakıl tanelerini,
çatlamış bir narı
bir öpüşün bıraktığı harlı lekeyi
ipekten çalınmış umutlarla taşırdım
ah sevgilim derdim,
ölüm ne kadar çoktu yaşadığımızda.

Bize hep beyaz mendil
sallayan ölüm ki,
iki kapısında
haki bir yalnızlık dikilirdi
ve hatırlatırdı bize,
güz kuşlarının uçup gittiği denizleri.

Bense, yulaf kokan
dağlı ellerinde
dolaşmak gibi kolaydır
sanırdım yaşamak ve sana kansız
bir gökyüzü getirirdim
getirebilsem ah,
-Avlusunda çocukların korkmadan oynadığı-
lalelerle donanmış simli bir gökyüzü.

Bir öpüşün bıraktığı harlı lekeyi
çatlamış bir narı,
unutmadım.