Bir Günün Sonunda Arzu – Ahmet Oktay

Ne çok iz bedenimde senden:

İki siyah haşhaş açtı
düşlerinle ısırdığın omuzlarımda;
göğsümdeki bu onmayan yara
gözyaşının damladığı günden kalma;
“Mutlu aşk yok” diye inildemişti Aragon,
uçurum gibi parıldayan Elsa’ya.
Ah!
Zakkumsu ses;
gümrah bir bahçe olsun isterdim,
kederin ve deliliğin arkası.

“Ne kaldı bana senden” demiştin,
çürüyen güllerin anısı sadece
çürüyen güllerin anısı.

Ah! Niye kesmedin
uyurken bileklerimi?