Açların Gözbebekleri – Nazım Hikmet Ran

Değil bir kaç
değil beş on
otuz milyon aç bizim!

Onlar bizim!
Biz onların!
Dalgalar denizin!
Deniz dalgaların!

Değil birkaç
değil beş on
30.000.000
30.000.000!
Açlar dizilmiş açlar!
Ne erkek, ne kadın, ne oğlan, ne kız
sıska cılız
eğri büğrü dallarıyla
eğri büğrü ağaçlar!
Ne erkek, ne kadın, ne oğlan, ne kız
açlar dizilmiş açlar!

Bunlar!
Yürüyen parçaları
o kurak toprakların!

Kimi kemik dizlerine vurarak
yuvarlak bir karın taşıyor!

Kimi  deri… deri!
Yalnız yaşıyor gözleri!
Uzaktan
simsiyah sivriliği
nokta nokta uzayıp damara batan
kocaman balı bir nalın çivisi gibi
deli gözbebekleri, gözbebekleri!
Hele bunlar
hele bunlarda öyle bir ağrı var ki,
bunlar öyle bakarlar ki!…
Ağrımız büyük! büyük! büyük!
Fakat artık imanımıza inemez tokat!
Demirleşti bağrımız,
çünkü ağrımız 30.000.000
deli gözbebekleri!
Gözbebekleri!
Ey beni ağzı açık dinleyen adam!
Belki arkamdan bana bu kalbini
haykırana “kaçık” diyen adam!
Sen de eğer ötekiler gibi kazsan,
bir mana koyamazsan sözlerime bak bari gözlerime;
bunlar:
Deli gözbebekleri!
Gözbebekleri!