Almanya Adresim – Ozan Arif

Almanya’ya ayak bastım basalı,
Ev arıyorum, bulamdım gardaşım.
Burda herkes aynı dertten tasalı,
Ev arıyorum, bulamdım gardaşım.

Nere gitsem talihsizlik peşimde,
Hal kalmadı çocuğumda, eşimde,
Gündüz hayalimde, gece düşümde,
Ev arıyorum, bulamdım gardaşım.

Kurtulmuyor sinirlerim gergiden,
Konuk bilmez bunlar uzak görgüden,
Hergün çıkan gazeteden, dergiden,
Ev arıyorum, bulamdım gardaşım.

Ev derdi ki, ciğerimi dağladı,
Dil bilmemek kollarımı bağladı.
Geze geze anam dinim ağladı,
Ev arıyorum, bulamdım gardaşım.

Bir ev buldum: <<Başka yere bak!>> dedi.
Bir ev buldum: <<Bir çocuğa çok!>> dedi.
Birisi de: <<Türk’e hiç ev yok!>> dedi.
Ev arıyorum, bulamdım gardaşım.

Son bulduğum ev bir bodrum kattı.
Zil çaldım, sahibi kaşını çattı.
“Nayın” dedi kapısını kapattı,
Ev arıyorum, bulamdım gardaşım.

Dört-beşyüz mark bir odanın kirası,
Bu demektir onbeşbin Türk lirası.
Yani köyde bir tarlanın parası,
Ev arıyorum, bulamdım gardaşım.

İstemem gardaşım kafanı yormak,
Zor imiş velhasıl burada durmak,
Tek umudum kaldı bir çadır kurmak,
Ev arıyorum, bulamdım gardaşım.

Sazı mazı astım tiren garına,
Ârif bekler mektup yazdır birine,
Şimdilik “banof” yaz adres yerine,
Ev arıyorum, bulamdım gardaşım.

Kasım 1979