Ateşte Unutulmuş Ferman – Murathan Mungan

Herkes kendi ateşini başkasının cehenneminde sınar
Kendi külünde söner bütün rüzgârlarına yazıldığın akşam.

Ateş tadında kum tadında kalarak
Derinleştirir bazı ayrılıkları zaman.

Al ağrını git buradan
En uzun eylülü ömrümüzün.

Uyutmuyor seni ne kömürleşmiş bu gurur
Ne göğsündeki kaplan.

Seçilmiş taş milyonlarca taş arasından
Başını vurduğun
Çok gençti genç olmak için bile
Kendi zamanına muhtaç
Kendiyle dalgın.

Daha yolun başında görülüyordu
Menzilindeki noksan.

Ömrünce sızlayacak
Kayıplar sarayında ateşte unuttuğun ferman.

Murathan Mungan