Belalı Aşklar Gazeli – Hüseyin Yurttaş

O masum çocuk bakışlarıyla başlar
Çıkmazlara saplanacak en koyu aşklar

Sevinçle serpilir kuytularda, gözden ırak
Suçlansa da büyür sevgi, gizli ya da aşikar

Boşanır yürekte zincir, kopar kelepçeler
Köpüren sevda selidir, bendleri aşar

Kuşkunun akrebidir, durur taşın altında
İki gövde bir iken, ansızın ordan çıkar

Yüreğe akan zehir, zehiri akıtan iğne
Güneşe çekilen perde, ışığa örülen duvar

O karanlık kapılar, girilen sonsuz dehliz
Bütün yollar kapalı, mevsim kış, her yer kar

Dişler kamaşır tadından o yasak meyvenin
Oysa her büyük günahın sonunda mutlak ölüm var

Cinnetin kıranından geçilir, sokaklar bile kan
Biter mi belası aşkın, nelerle yüklüdür rüzgar

Kim ola uslanan, çılgınsa yaşamın ta kendisi
Akmadan kan, boşalmadan son kılcal damar

Kemikler sürme olmadan, külleri savrulmadan
Unutulmaz o yangın, güze erse de bahar