Belkide Söylemiştim – Ayten Mutlu

I
Bir ay gecesi işte yedi yıldız,
yedi üşümüş yıldız yedi siren çiçeği
yaralı geyikler gibi çöktü kalbime.

En çok neresinden kırılır rüzgâr
ay gecelerinin sessizliğinde?
Biriktirirdim yağmuru bulut olsaydım
tenindeki tuz yüklü gemilerde.

Hangi dünyadaydı, neresindeydi
kanatlı atlarla çıkılan yolculuğun
demiştin, gelirim yol gitmese de
bir elmastı kalbim aşkla parlayan.

-II-
Yıldızlardan habersiz,
habersiz yıllarımdan geliyorsun benimle
gözlerinde hâlâ o ışık perileri
dans ediyor içimin çan çiçekleriyle
hep vardır yeni bir şey,
diyorsun tende ve ruhta yeni bir öpüş,
başka bir sözcük açılacak bir sayfa.

Kederle gülümsüyor çan çiçekleri.

Ay geceleri kederle gülümsüyor
yedi yıldız evinin mercan alevi
hep ayni yerinde kırılıyor rüzgârın
söylemiştim, gitme.

Duvarların, duvarların içinde
yıldızlara giden incecik bir yol,
bundan sana belki söz etmemiştim.

O incecik yoldu senin gülüşün
hayatımın incelen düğüm yerinde.

Bunu sana,
O yaralı geyikler gecesinde
belki de söylemiştim.