Çağırış – Rabindranath Tagore

Onu aramakla çok dolaştım,
Birtek seni çağırabilir…
O, kadın lambasını yüzüme kaldırdı
Ve bana bilinmiş oldu….

Sen o semavi kıvılcımsın
Ey taktis olunmuş tek varlık
Cennet haberini sen getirdin
Bu dünyevi eve…

Senin uzak adımlarının sesi için
Ey gizli dost…
Sessiz bekleyiş içinde uyanığım
Bahçemdeki tenha köşkün içinde.

Lambam ateşini arzuluyor,
Lirim parmak dokunuşunu hayal ediyor.
Benim aç arzum yıldızlara bakıyor
Seninle birleşmek için
Uykusuz ızdırapta rüya görüyorum.

Beni çağıracağın anı
Kalbimle biliyorum
Benim şarkım tam değildir
Senin dokunuşun olmaksızın.
Ah! … Neredesin sen, Ah Kadın! …
Ufukların gerisinde sessizce oturan! …

İlah Siva’nın gürlemesinden
Sen aydınlatıcı şuleyi getir
Siyah kara gözlerinde
Kesif bulutlardaki ateşi tutuştur.
Kalbimdeki
Sağnaklari dökülüşe istekli
Oh! … Benliğimi al! ..