Çerkez Ali – Ataol Behramoğlu

Çerkez Ali’yle bir akşam
Göl kıyısı lokantada
Gürcü şarapları içtik
Mezemiz “çahohbili” ydi
Babası Kırımlı Tatar
Annesi istanbullu Türk
Kökü derinlerde çınar
Şair dostum çerkez ali

Gerçeği düşe çeviren
Duygu nereden geliyor
Şu karşıki dağlardan mı
Akşam sisinde eriyen
Bakışları bir ışık su
Çerkez Ali anlatıyor

Darağaçları kurulu
Sultan Hamit ağır hasta
Canı kayısı istemiş
Kar yağıyor İstanbul ‘a
Beşiktaş’ta çerkez Ahmet
-Yörenin ünlü bakkalı-
Gidiyor yurdu kırım’a
Bulup geliyor kayısı’yı
Veriyor Çerkez Ahmet’e
Bacısı Melek Filsan’ı
Yaverlerden ihsan paşa

O sırada İstanbul’a
Kim gelirse kafkasya’dan
Çerkez diye anılıyor
Çerkez Ali’ye Çerkez’lik
Babası Çerkez Ahmet’ten
Böylece miras kalıyor

Düşü gerçeğe çeviren
Duygu nereden geliyor
Yanımızdaki gölden mi
Mavi bir tüle bürünen
Dişleri bir apak umut
Çerkez Ali anlatıyor

Beşiktaşlı Çerkez Ahmet
-kaytan bıyıklı delikanlı-
Onbeş yaşında Filsan’ı
Alıp gidiyor Kırım’a
Osmanlıda meşrutiyet
Rusyada bolşevik devrimi
Ölüyor genç yaşta Ahmet
Kalıyor Ali’si yetim

Düşleri Çerkez Ali’nin
Her gece dolu bunlarla
Aklı fikri İstanbul’da
Siliniyor çizgileri
Göç günü ölen annenin
Buğulanıyor gözleri
Yağmur yağıyor kırım’a

Kırk yıldır Özbekistan’da
Yaşar Çerkez Ali sürgün
Dönecek mi yurtlarına
Kırımlı Tatarlar birgün
Beşiktaş’ı İstanbul’u
Vatanını annesinin
Görmek kısmet olacak mı

“Anneciğim İstanbul’a
gidebileceğiz miyiz?”
diyor annesine kızım
karşı dağa bakıyorum
Bir ağırlık yüreğimde
Sırılsıklam ter içinde
Uykumdan uyanıyorum