Dışarıda Üşüyen Haziran, Kalbimde Hazan – Yılmaz Odabaşı

“Uygarlık ve barbarlık kardeştir.”
-Havel-

Dünya sığmıyor insana Havel
yüzlerdeki, yüreklerdeki maske
parada kir, suda klor, havada nem
yüksek borsa, alçak basınç
ve kanun hükmünde ihanetler, sahtekâr jestler.

/İnsan, sığmıyor insana havel!/

Ve her şey:
Şey!
Mesela o takvimler, o günler
her biri şimdi kim bilir neredeler
yalancıdır aynalara gülümseyen o muhteşem gençlikler
bir yaz yağmuru gibi çabucak geçecekler
bize kalan kurt kapanı sözleşmeler
ve iş akdi kıvamında morarmış evlilikler.

Oysa insanı büyüten yalnızlık mıdır Havel?
Biz bu kentlerde
bu ömürlerin gecelerinde çürüsek bile
şimdi eski dağlarda vakur bir şafak yırtılmaktadır
ve dışarıda üşüyen bir haziran
kalbimde yılların tufanından artık bir hazan.

(Kalbimde hazan ve şairdir elbet
sözcüklere rus ruleti oynatıp yazan!)

Dışarıda üşüyen bir haziran
kanımda nikotin cehennemi
kısa kibrit uzun duman
Yaan! Yine yaan! Yine yaaaan!
Yan ki yangınlar bile yansın
haklıdır içindeki abdal bırak ağlasın…
Bırak ağlasın artık gündüzlerin ışığında aşk
gecelerin sularında yakamozlar yok
ve kuşlar konsun diye gerilmiyor balkonlara
çamaşır ipleri
duyuyorsun işte şiir de yazıyorlarmış iğfal şebekeleri(!)

Dışarıda üşüyen bir haziran
dışarıda aşksız aşk, aids, hepatit b
dışarıda hormonlu sevinçler, kokmayan güller
viagra cinsellikler, çıldırtan günler!

Ve dışarıda dostluğun, puştluğun kolunda gülümsemesi
ama öğrendim karanlıklardan ışık destelemeyi
ve baka baka irkilmiş gözlerine hayatın inatla!
İnatla gülümsemeyi öğrendim içimdeki abdalı hünerle gizlemeyi…

(Herkes fanusuna asmış kendini
bu yüzden beklemiyorum farklı kıyametleri…)
Dışarıda üşüyen bir haziran
dışarıda öldü insan
öldü insan
hiçbir kitaba yakışmadan!

Ben de yaza yaza çürütüp dünlerimi
her gün bu cehennemden çalıyorum kendimi.

Bu yüzden her şey:
Şey!
Havada hava, günlerinde gün, evlerde sarmısak soğan;
hepsi bu işte basit, olağan
her şey şey?dir; inandıklarımızdır belki de yalan
abarttığımızdır, kül’dür herkesin payına kalan…