Dost Özlemi – İhsan Çaybaşı
Insan bazen özlüyor işte
Iki kişilik bir masa da
eski bir dostla yeniden bütün olmayı
muhabbetin içine dem
gönlünün içine tat katıp da
o sıcak çayı ağır ağır karıştırmayı
özlüyor
çayını her yudumladığında
erken biten taze baharları
dalında kuruttuğu aşkları
ara sıra kirpikleri ıslansa da
hiç bir güç silemiyor
gözlerinin önünden akıp geçen eski yılları
belki de en önemlisi
o masa da
o eskimiş yılların her gününe
eskimeyen dostunla el sallamayı
ve bir kez daha anlıyor
dünleri çoğaldıkça insanın azalırmış yarınları