Eskiler Alıyorum – Gönül Duranoğlu

Yalnış zamanları yaşıyoruz seninle
İki tahta kurdu gibi sarılmışken birbirimize
Yoldan tanımadığım gürültüler geçerken
Şaşkın bir rüzgar yalnış zamanları esiyor
Yerleşik bahçenin beyaz gece zambağı
O yılın veda listesini hazırlarken
Sıra kimde, kimler sevdiklerinden ayrılacak
Sorular çivili yataklarda yanıtlarını bekliyor
Bir yerlerde adımı yazan kalem kırılırken
Menzilinden sapmış eğri ve eski bir hançer
Yanımdan hızla geçerken ıslık çalıyor.

Biz seninle neden yalnış zamanları yaşadık?
Oysa ben seni tuz ekmek gibi sevmiştim
Adına her gün binbir anlam katıp
Her günü bir yıl ilan etmiştim,
İncinmiş kırgınlığım ve sensizlik korkularımla
Kapatamadığım boş ayraçlar açıyorum
Sandık kokulu serin ve loş avlularda
Eskiler alıyorum yaşlı kadınlardan
Gözlerinde tarçın kokulu yağmurları taşıyorlar
Eskilerin arasına eski sevdalar karışıyor bazen
Sahipleri gibi hırpalanmış ve unutulmuşlar
Onları özenle saklıyor başkasına satmıyorum
Her eski sevdanın arasına dikkatle bakıp
Hüzünle kendi sevdamı arıyorum.

ANKARA / 2008