Eulalia – Bir Şarkı – Edgar Allan Poe

Kendi başıma yerleşmişim
Bir keder dünyasına,
Ve durgun sular gibiydi ruhum,
Ta ki güzel ve zarif Eulalie benim
Utangaç gelinim olanaca-
Ta ki sarı saçlı körpe Eulalie benim
Güler yüzlü gelinim olanaca.

Ah, az-daha az parlak
Yıldızları gecenin
O pırıl pırıl gözlerinden
Ve ne buharın bulutsu ışıltısı
İnci rengiyle ve morla Ay-yansımalı,
Yarışabilir mütevazi Eulalie’nin en sıradan saç buklesiyle-
Yarışabilir parlak gözlü Eulalie’nin en özensiz ve
Önemsiz buklesiyle.

Ne Kuşku-ne Acı
Gelir bundan böyle,
Çünkü ruhu verir bana ağlama isteğini,
Ve bütün gün
Işıldar, güçlü ve parlak
Astarte uzayda,
Sevgili Eulalie’sine bakarken anaç gözleri-
Körpe Eulalie’sine bakarken menekşe gözleri.