Evvel Bahar – Deli Boran

Evvel bahar yaz ayları gelende
Akar boz bulanık seli Tuna’nın
Bülbüller ötüşür bahçelerinde
Gülü burca burca kokar Tuna’nın.

İlkbaharda dalgalanıp coşmuşum
Analar ağlatıp kanlar saçmışım
Ataman dağından yollar açmışım
Yolu serhatlere uğrar Tuna’nın.

Kimse bilmez nerdedir onun başı
Eksik olmaz yalısının döğüşü
Akıttı gözünden kan ile yaşı
Gölleri leşilen doldu Tuna’nın.

Tuna derler yerdedir anın yüzü
Arzulanıp gider Karadenizi
Cemreler düşünce çözülür buzu
Denizlen cengi var deli Tuna’nın.

Deli Boran bunu böyle dedi mi
Bu su böyle akar mıydı kadimi
Taşına koymuşum garip başımı
Yolu serhatlere uğrar Tuna’nın.