Fatih Kürsüsünde seçmeler – Mehmet Akif Ersoy

Birinci zumreyi teskil eden zavalli avam, |
AVAM: Halktan ilmi irfani
Biraksalar devam edecek tatli uykusuna devam. | az olan kimse

Bugun nasibini yerlestirince kursagina; |
‘Yarin’ nedir? Onu bilmez, yatar donup sagina. |

Yikilsa ars-i hukumet, tikilsa kabre vatan, |
KABR: Mezar
Vazifesi degil; cunku ‘hepsi Allah’tan! ‘ |

Ne hukmu var ki, esasen yalanci dunyanin? |
Olurse, yan gelip yatacak cennetinde Mevla’nin. |

Fena kuruntu degil! Ben derim, sorulsa bana: |
‘Kabul ederse cehennem ne mutlu, amca, sana! ‘ |

………. |

ikinci zumreyi teskil eden cemaat ise, |
Hayata kuskun olandir ki: saplanip ye’se, |
YE’S: Umitsizlik

‘Selametin yolu yoktur… Ne yapsalar bosuna! ‘ |
Demis te hirkayi cekmis butun butun basina. |

Bu turlu bir hareket mahz-i kufr olur, zira: |
MAHZ: Sirf, katiksiz
Talepte amir olurken bir ayetinde Huda; |

Buyurdu: ‘Kesmeyiniz ruh-u rahmetimden umid; |
NEFHA: Guzel koku
Ki musrikin olur ancak o nefhadan nevmid.’ |
NEVMiD: Umitsiz

Bu bir; ikincisi: ye’sin ne olsa esbabi, |
ESBAB: Sebebler
Onun atalet-i kulliyedir ki icabi, |
ATALET: Tembellik
KULLiIE:Tamamiyle

Bu zuppeler acaba hangi cinsin efradi?
kadin desen, geliyor arkasindan erkek adi;

Hayir, kadin degil; erkek desen, nedir o kilik?
Demet demetken o saclar ne muhtasar o biyik?

Sadasi baykusa benzer, hirami saksagana;
Hulasa, zuppe demistim ya, artik anlasan a! …

Fakat bu kukla herif bir buyuk seciyye tasir,
Ki, haddim olmiyarak, ‘Aferin! ‘ desem yarasir.

Nedir mi? Anlatayim: oyle bir metaneti var,
Ki en savulmiyacak ye’si tek birayla savar.

Sinirlerinde teessur denen fenalik yok,
Tabiatinda utanmakla asinalik yok.

Bilirsininiz, hani, insanda bir damar varmis,
Ki yuzsuz omak icin mutlaka o catlarmis,

Nasilsa ‘Rabbim utandirmasin! ‘ duasi alan,
Bu arsizin o damar zaten eksik anlindan!

Cebinde gordu mu uc tane cil kurus nazlim,
Tokatliyan’da satar mutlaka, gider de calim.

Eger dolandirabilmisse istenen parayi;
Gorur mahalleli ta karnavaldan maskarayi!

Beyoglu’nun o mulevves muhit-i fahisine
Dalar gider, takilip bir sefilin pesine.

‘Haya, edeb gibi sozler rusum-u fasidedir;
Vatanla aile, hatta, kuyud-u zaidedir.’

Diyor da hepsine birden kuduzca saldiriyor..
‘Ayip degil mi? ‘ demissin… Acep kim aldiriyor!

Namaz, oruc gibi seylerle yok alis verisi;
Mukaddesat ile eglenmek en birinci isi.

Duyarsaniz ‘kara kuvvet’ bilin ki: imandir.
‘Kitab-i kohne’ de -hasa- Kitab’i Yezdan’dir.

Usenmeden ona Kur’ani anlatirsan eger,
Su ezberindeki esmayi muttasil geveler:

‘Kurun-u maziyeden kalma cansiz evradi
Cekerse, dogru mu yirminci asrin evladi? ‘

Nedir alakasi yirminci asr-i irfanla
Bu saklaban herifin? Anlamam ayip degil a!

Meta’-i fazli mi varmis elinde gosterecek?
Nedir meziyyeti, gorsek de bari ogrensek.

Hayir! Mehasin-i Garb’in birinde yok hevesi;
Rezail, oldu mu lakin, siaridir hepsi!

Butun kebaire (icki, kumar, zina) tiryaki bir kopuk tanirim.
-Ne oldu bilmiyorum simdi, sag degil sanirim-

Kumar, senaatin aksami, irtikap, icki…
Hulasa defter-i a’mali oyle kapkara ki:

Yaninda leyl-i cehennem, sabah-i cennettir!
‘Utanmiyor musun. Ettiklerin rezalettir! ‘

Denirse kendine, milletlerin ekabirini
Sayardi gostererek hepsinin kebairini:

‘Filan icerdi… Filan fuhsa munhemikti…’ diye
Mulevvesatini bir bir rical-i maziye

Izafe etmeye baslardi paye vermek icin.
‘Peki! Fezaili yok muydu soylediklerinin? ‘

Diyen cikarsa ‘muverrihlik etmedim! ‘ derdi.
Su zuppeler de, bugun ayni ruhu gosterdi.

Fransiz’in nesi var? Fuhsu, bir de ilhadi;
Kapi$ti bunlari ‘yirminci asrin evladi! ‘

Ya Alman’in nesi var zevki oksayan? Birasi;
Unuttu ayrani, ma’tuda dondu kahrolasi!

Heriflerin, hani dunya kadar bedayii var:
Ulumu var, edebiyyati var, sanayii var.

Giden birer avuc olsun getirse memlekete;
Doner muhitimiz elbet muhit-i ma’rifete.

Kucak kucak tasiyor olmadik mesaviyi;
Begenmesek ‘medeniyyet! ‘ diyor; inandik iyi!

‘Ne var, biraz da maarif getirmis olsa…’ desek
Emin olun size ‘hammallik etmedim? ‘ diye.

Fatih Kursusunde – 1914

Mehmet Akif Ersoy