Güz – Nevzat Çelik

Sarı yaprakları ağaçların
Kanatları kırık bir kuş gibi düşüyor
Ta buradan duyuluyor gürültüsü
Kalbimde dehşetli bir keder üşüyor
Kuru yaprakları ağaçların
Kanatları kırık bir kuş gibi düşüyor.

İçerde vakitsiz basıyor keder
Gözlerimi kapatıp seni düşündüm
Seni su başında bir karaca gibi
En güzel yüzünü verirken suya
Bir tüfeğin aynasında gördüm
Tam altı bahar altı koca kış
Kesik bir dal gibi titredim kıyasıya
Bir tüfeğin aynasında gördüm seni
En güzel yüzünü verirken suya.

İçerde vakitsiz basıyor keder
Yasak bir kitap gibi yakılmayıp bu güz de
Sensizliğe mahkum edilirsem eğer
Hasretin beni duman edecek
İçimde seni sevmek telaşı
Alıp başını gidecek.

Alıp başını gidecek seni sevmek telaşı
Her kuleden uzanıp açıp her mazgalı
Karanlık bir kuyu gibi bakacak düşman gözü
Ve ben duyarak hissederek bu gözü
Yasak bir ıslık kıvırıp dudaklarımın ucuna
Delip de geçemezsem gözü
Kırlangıçlar uykumu basacak
Gözlerime vuracak
Kanatlarında uçurdukları ayın
Çıplak ve ölü yüzü.

Kırlangıçlar uykumu basacak
Gözlerim deli deli bakacak
Üçe beşe çıkacak nöbetçi sayısı
Yasak bir ıslık dudaklarımı yakacak
felaketim olacak.

Felaketim olacak biliyorum
Bu vakitli vakitsiz bastıran keder
Bu kalbime sürtünen cehennem telaşı
Voltamın ucunda savrulan bu sapsarı hüzün
Bu senin tüfeklerin menziline düşen güzelim yüzün
Ülkemin yüzü kentlerin dağların yüzü
Bu işkence bu ayrılık bu zulüm
Sonra bu diz boyu yaprak ölüsü
Göçüp giden bu kuşlar..
Ağlamak ayıp değil işin kötüsü
Alaca bulaca yürüyor üstüme bulut
Gözlerime değerse duramam
Sevgilim sevgilim ellerimi tut.