Hasret Trenleri – Oyhan Hasan Bıldırki

Dört yanımda tümen tümen endişeler:
Bozguna uğramış yüreğimde,
Binlerce soru kanat çırpıyor.
“Koca dünya sonun mu geliyor? ”

Çağın tezadı okunur ufukta,
Sanki dillerde bir masaldır söylenir
Orda, burda, şurda
Gün geçmez,
“Hürriyet! ” isteyen sesler yükselir.

Biliyorum: Ah, yerde kalmaz!
Bu gidişe koca dünya dayanmaz
Ötede Bulgar yine kan kusuyor
“Hasret Trenleri” daha kaçıncı seferde?
Asya’da kan gövdeyi götürüyor
Kardeş, kardeşin peşinde.

Biliyorum: Çağ, çıkarlara gelin olmuş
Kapılmış gidiyor tufan tufan sellere
Dört ufukta onca kardeş unutulmuş
Gönlümüz onlarla birlikte.

Adı ister Müslüman olsun,
İster Misket, Özbek
Sonuçsuz bir hiç uğruna
Buncasına kardeş kanı dökmek,
Ne demek?

İnsanın insana duyacağı sevgi
Koskoca bir hayâl miydi?
Hürriyet denilen gerçek,
Yoksa bir masal mıydı?

Biliyorum: Ah, yerde kalmaz!
Bu gidişle de koca dünya iflah olmaz.

Yanarım yok yere ölenlere
Ağlarım boynu bükük yetimlere
Bakakalırım hasret yüklü trenlere.
Dört yanımda endişeler:
Korkunç devler gibi kol geziyor.
Durmaksızın kanayan yüreğimde,
Binlerce soru kanat çırpıyor.

Hürriyet denilen gerçek,
Yaldızlı bir masal mıydı?
İnsanın insana duyacağı sevgi
Kuru bir hayâl miydi?

Anlıyorum, görüp yaşıyorum:
Çağ yedi başlı bir ejderha olmuş
Susamış kan içer.