Hikmet (I) – Ahmed Yesevî
Işkıng kıldı şeyda mini, cümle âlem bildi mini
Kaygum sinsin tiini kiini, minge sin ok kirek sin.
Közüm açdım sini kördüm kül köngülni singe birdim
Uruglarım terkin kıldım minge sin ok kirek sin.
Sözlesem min tiiimde sin, közlesem rnin közümde sin
Könglümde hem canımda sin, minge sin ok kirek sin.
Alimlerge kitap kirek, sûfilerge mescid kirek
Mecnunlarga Leyla kirek, minge sin ok kirek sin.
Hace Ahmed’dir minim atım, tüni küni yanar otım
İki cihanda ümidim, minge sin ok kirek sin.
Bugünkü Türkçe ile “Hikmet”
Aşkın kıldı şeyda beni, cümle âlem bildi beni
Kaygım sensin gece gündüz, bana sen gereksin sen!
Gözüm açtım seni gördüm, hep gönülü sana verdim
Uruklarımı terkettim, bana sen gereksin sen!
Söylesem ben dilimdesin, gözlesem ben gözümdesin
Gönlümde hem canımdasın, bana sen gereksin sen!
Âlimlere kitap gerek, sûfilere mescit gerek,
Mecnun’lara Leyla gerek, bana sen gereksin sen!
Hace Ahmed’dir benim adım, gece gündüz yanar odum,
İki cihanda ümidim, bana sen gereksin sen’