Hikmet (II) – Ahmed Yesevî

Ol kaadir’im kudret bilen nazar kıldı
Hurrem bolıp yir astığa kirdim mına;
Garib benden bu dünyadın güzer kıldı
Mahrem bolıp yir astığa kirdim mına.

Zâkir bolıp şakir bolıp Haknı taptım
Şeyda bolıp rüsva bolıp candın ötdim
Andın sonra vahdet meydin katre tattım
Hemdem bolıp yir astığa kirdim mına.

Altmış üçka yaşım yetti bir künçe yok
Vâ dirîgal Haknı tapmay könglüm sınuk
Yir üstüde “Sultan men” tip boldım ulug
Pürgam bolıp yir astığa kirdim mına.

Başım tofrak, cismim tofrak, özüm tofrak,
Köydim yandım bolalmadım hergiz apak
Hak vaslıgla yetermen tip ruhum müştak
Zemzem bolıp yir astığa kirdim mına.

Piri mugan cür’asıdın katre tattım
Hû hû’tiyu yaşım bilen tünler kattım
Bihamdillah Hak vaslıga âhır yettim
Şebnem bolıp yir astığa kirdim mına.

Kimni korsem hizmet kılup kulı boldım
Tofrak sıfat yol üstide yolı boldım
Aşıklarnı köyüp öçken küli boldım
Merhem bolıp yir astığa kirdim mına.

Bugünkü Türkçe ile “Hikmet”

Güçlü Tanrım kudret ile (bana) baktı
Sevinç duyup yer altına girdim işte.
Garip kulun bu dünyadan geçti gitti,
Mahrem olup yer altına girdim işte.

Zakir olup, şakır olup Hakkı buldum.
Deli olup, rüsvâ olup candan geçtim
Ondan sonra birlik meyinden damla tattım
Hemdem olup yer altına girdim işte.

Yaşım altmış üçe vardı, bir gün gibi Eyvah!
Hakkı bulmadıkça gönlüm kırık
Yer üstünde “Sultan benim” diye ululandım
Gamla dolup yer altına girdim işte.

Başım toprak, cismim toprak, özüm toprak
Yandım yandım, olamadım asla apak
Hak vaslına varam deyip ruhum müştak
Zemzem olup yer altına girdim işte.

Pîrimin aşk şarabından katre tattım
Hû hû diye yaş dökerek geceler geçirdim
Hamdolsun en sonunda Hakk’a vardım
Şebnem olup yer altına girdim işte.

Kimi görsem hizmet edip kulu oldum
Toprak gibi yol üstünde yolu oldum
Âşıkları yakıp sönen külü oldum
Merhem olup yer altına girdim işte.