İlk Gözağrısı – Cahit Tanyol

Yıl 1931, yaş onyedi,
Bir küçük kız sevdim Çukurova´da,
Adı Elifeydi
İlk aşkım, ilk sevgilim
Dokunsam solacakmış gibi gelirdi bana,
Tutuşur, tutuşurdu elim.
Bir bahar sabahı, mayısın yedisinde
Bir oyun oynamıştık çocuksu
Dilberler Sekisi’nde
Ne benim aklıma geldi bir şey,
Ne onun.
Takıldık büyülü ağlarına,
“Of derdim var” oyununun.
Menekşeydi onun adı,
Devedikeniydi benimki.
Bir doyumsuz uçuştur aşkların ilki
Tek söz geçmedi aramızda aşka dair
Tek düşünce yoktu içimizde aşktan öte
Bir yakınmada düğümlendi bütün gönül öykümüz,
Evlere, damlara yakıştırmazdım onu
Mayıs akşamlarının sert kokulu
Çiçeklerine karışır, düş olurdu.
Bir Elife´m vardı dağlarda gezer,
Bulutlarda yürür,
İçimde gülüş olurdu.
Gece çökünce pencereme
Uzakta Toros dağları
Ve gökte yıldızlar
Ay altında
Gönlümüzce bir evren kurulurdu.
Ne zaman anılarla kalsam yapayalnız
Görünür düşlerimin aynasında bu küçük kız
Alır götürür beni uzaklara
Yıllar geçivermiş kendi bildiğine.
Akan suya vurulmuyor gem
Gençlik günlerimin ilk gözağrısı.
Elife´m şimdi nerde,
Yaşıyor mu bilmem?
Bu gönül özleminden habersiz.
Fakat şimdi baraj sularının altında kalan işsiz,
Ağacın gölgesinde
Ürkek ve sokulgan bana bakıyor hâlâ,
Zamanı durduran bu küçük kız.

Cahit Tanyol