İlkokula Başlarken – Şaban Gürtuna

Bir eylül sabahı babamla
Yürüdüm yolda.
Elimde yeni alınan çantam.
Sırtımda siyah önlüğüm,
Boynumda beyaz yakalığım,
Erkenden düştük yola.
Öğrendiğime göre gelmişiz okula.
Bakındım sağa sola.

Zil çaldı.
Sıra olduk üç kolda.
Ürkerek birbirimize bakıyorduk arkadaşlarla.
Öğretmen önde biz arkada.
Sıra halinde girdik sınıfa.
İsimler okundu, olduk yoklama.
Ağlayan, ortamı yadırgayan,
Anasından ayrılamayan
Arkadaşlarımız vardı aramızda.

Önce, sınıfça bir tanışma.
Ardından dostça konuşma.
Bir yuvamız daha olmuştu
Evimizden başka.
Öğretmen hem ana, hem de baba,
Olmuştu bana.
Çok seviyordu öğretmen bizi,
Tabi ki biz de onu…

Oyun oynarken, konuşurken,
Öğrendik okumayı, yazmayı
Sayı saymayı, toplama ve çıkarmayı.
Temiz, düzenli ve dürüst olmayı.
Sonra, vatanı düşmandan kurtaran,
Cumhuriyet yönetimini kuran,
Her alanda yenilik yapan,
Atayı tanıdık.

Şimdi delicesine bağlandık
Ata’nın ilke ve inkılaplarına.
Onlara kim zarar verirse,
Yürekle, cesaretle bizi görür karşılarında.
Bunları yapamazdım yalnız başıma,
Sevgili öğretmenim sen çok yaşa.

Şaban GÜRTUNA / 1992