İmkansız Tesadüfler – Ziya Osman Saba

-Cahit Sıtkı Tarancı’ya-

Şimdi çıkıverecek karşıma arkadaşım,
Mektebe gitmek için geçtiğimiz şu yoldan.

Babam tok sesiyle birden çağıracak: “Ziya!”
Kalbimde eski sevinç, dallarda eski bahar.

Gözlerimi kapatıp: “Bil?” diyecek birisi.
Bir mahşer ortasında şaşırıp kalacağım.

Ve girecek koluma bir melek gibi karım.
Saracak etrafımı doğmamış çocuklarım..