Kahvede – Ahmet Telli

Hep öyküler dinledim
Buruk, acımsı, kekremsi
Dinlerken yaşadım diyemem
Öldüm.

Ama ölmemiş
O bin öykünün serüvencisi
Sunuyor kendini
Canlı bir bildiri gibi
Kaçarak tırpanından
Ölümün
Oturmuş karşımdaki sandalyede
Demli çaylar istiyor garsondan
Bol içki bir o kadar küfür ve boşvermişlik
Bütün hayata
Ucuza kapatılmış
Hatta bedavaya gelmişken hayat
Dinler mi girdisini çıktısını
O bin serüvenden sonra.

Çok öyküler dinledim
Cigara dumanıyla yüklü
Duvarların taş baskısı resimlerle
Süslü köy kahvelerinde
Buruk, acımsı, kekremsi
Dinlerim yaşadım diyemem
Öldüm.