Karaib Denizine Bir Yolcunuz Varsa – Veysel Öngören

Ağırıma gidiyor Ernesto
Yanışı güneşte kavın
Az şey değildi hani
Bir habere benziyor hüznün
Biraz da yağmur sonlarına
Bir bardak rakı da içmişliğimiz yoktu
Küsüşmedik de
Ama yanıyorum sana
Adımların vardı kelimelerin ve uykuların
Uyumazdı diyorlar sana
Mitlerin işgüzarlığına göre olmıyan
Uykularında vardı hüznün de
Astımın bile.

Her şeye üzülüyorum
Şansına,yalnız kalışına, ölüşüne
Cesaretin ve duruşuna, övünüyorum
Kıvanıyorum zulma ve doğuya üstüne gelen
senle.

Herkes görecek yeni insanı
Seni yazarken gereksizleşen Sartre
Yüzyıl yargılanacak diyordu
Bunlar yanlış düzenin yanlış insanları
Sensin yeni kılan çağı
Ayıran, özelliyen sen
Tarihin anlatımında bir konak olan öykünle
Kin bilmez yüreğinle
Yok olan bir dünyadan arta kalan bir adam
gibi.

Bunların arasında isteksiz bir konuk gibi
Hem düşünen hem üzülen ben
Sorarlarsa bir gün buralarda sıkı bir adam
say diye
Ernesto derim ben.