Kömürün Korlaşan Sesi – Veysel Çolak

Nar: Anlamına yenilen kelime.
Dikkatsiz sevgi.
Orada çatlatıldın, öfke dindi; bir bir kırıldı sesin.
Dökülen kan sende kalsın ama bundan bir gökyüzü umma.
Ayrışan yanlarınla buluştur uçurumları.
Bu seni bir aşka hazırlasın;
hep yaralı ama hiç ölmeryecek olsun.
Dilin gibi keskin ve uçarı öte yandan
gövden kadar telaşlı ama zamansız.

Anlarsın, anlamda çürütür kendini.
Yağmuru bekler dudaklarında uğuldayan gelecek,
elbette sana karşı,
seninle senin aranda bir çıkmaz sokak hep bir uzaklık tadı.
İstersen sonra olsun tutup kendinden çıkartıyorsun dünyayı
ter ile yazıldıkça birden bire siliniyorsun.
Yokluğunla hep sıcaksın, altın gibi aldatıcı,
bir hıçkırık kadar boğulgan.
Hazırsın ince uzun bir ayrılık olmaya.
Hiç bir kuş işitmesin yüreğinde patlayan silahların sesini.
Masalını sev gömül ona seni gecenin içinde çocuklar çözsün

Her şey unutulabilir sen genede bağişla hayatını.
Gündüzlerini verdin gecelerini de ver.
Çukurlarında saklandığın sarmaşık yangın ve senin dağılan sesin,
kömürün korlaşan sesi boşluğuna rüzgar dolar,
sulardan bir ıslaklık bulutlar yazıyor sen okuyorsun

Gitmeler gibi tekrarla kendini,
bir ağaç gibi uzaklaş topraktan
Ancak o zaman unutursun.