Korkarım – Attila İlhan

Ay soluk soluğa
Yıldızlar akla ziyan bir irilikte
Uzaydan yanmış kibrit kokuları
Koklasam korkarım
Koklamasam.

Gizli yılan ıslıklarıyla özsuyu zaptediyor
Henüz birer iskelet gibi çıplak
Aşağıdan yukarıya ağaçları
Çiçekleri uyandı uyanacak
Koparsam korkarım
Koparmasam.

Öyle yoğun bir elektrikle
Çıtırdar ki saçları
Kim değse tutuşacak
Dokunsam korkarım
Dokunmasam.

Gözleri bir yangın başlangıcıdır
Dudakları kırmızı alarm
Uğultusu şehre yayılır
Sokak sokak.
Tutulsam korkarım
Tutulmasam.