Leyla – Kemal Özer

Taşlığına uzanmış zayıf terliklerinin leylâ
ay gibi leylâ gibi ay gibi Leylâ
arkası budala memeleri orta budala
kimsenin kimseye git demediği Leylâ
inmiş yukardan kirlenmiş ağızları yangında
yeninin yeni olan gözlerine sokulgan
ayakları adımlı saçları taşkın sokulgan
vardıkça Leylâ soğuklara seğirten adamlar
her biri bir başka günle karşı duvarda
gözlerine kadar yorgun adamlar
gözleri ne kadar yorgun adamlar.