Leylekler – Ali Mümtaz Arolat

Bu akşam sonbahar ne kadar serin,
Geceyi hasretle bekliyor zaman.
Üstünde hasretle leylekler uçan
Beyaz perdeleri inidiriverin.

Masamda düşünen eski lambayı
Yakmayın odamız karanlık dursun.
Gecenin ufkunda yükselen ayı
Görelim perdemiz üstüne vursun.

Perdemiz üstünde uçan leylekler
Şimdi ay vurunca yabancı, uzak,
Mavi bir iklimden kanat çırparak
Geçen leyleklere benzeyecekler.

O zaman unutup aşkı, hevesi,
Neş’eyle çarparken yorgun kalbimiz,
Göğsümüzden kopan bu coşkun sesi,
Kanat seslerine benzeteceğiz.