Mutluluk – Şaban Gürtuna

Bir bahar günüydü
Tanıdım seni.
Yapraklar sapsarı,
Rüzgarda uçuşuyordu,
Rotası belirsiz.
Yağmur da çiseliyordu.

Doğunun küçük bir kasabasında,
İlk öğretmenliğe adım atıyorduk.
Mal Müdürlüğü’nde rastladım sana.
Adını ilk kez orada öğrendim.
Bir daha unutmamak üzere…

Annenle beraberdin.
O anda koydum seni kalbimin köşesine.
Bir daha çıkarmamak üzere…

Yirmi dokuz yıl birbirini kovaladı.
Tabi biz de yılları…
Bu kovalamada kazanan biz olduk.
Neden mi?
Bir oğlum, bir de kızımız vardı.

Onlar büyüdü, okudu.
Biri öğretmen, biri doktordu.
Şimdi ellisine merdiven dayarken,
Ara-sıra sağlık sorunlarımız olsa da
Yaşam devam ediyor ve mutluyuz.
Her şeye rağmen yaşamak hoş,
Değil mi Züboş?

2001