Otuz Yaş – Murathan Mungan

Daha vakit var diye
Yazmadığımız şiirlerdi
Kaldılar
Yüzümüzden gelip geçti.
İlk gençliğin fener alayları
Yeniyetme arkadaş çetesi dağıldı artık
Büyümenin konaklama yerlerinde
Nice ihanete uğradık
Ayrıldı yollar
Ömrümüzü koyduğumuz şeylerdi ki
Dört yöne dağıldılar.

Daha vakit var diye
Dönüp de bir gün kaldığımız yerden,

Hepsini birden yaşarız sandık
Oysa emanetmiş bizim sandıklarımız
İçlerinde kilitli kalmış onca şeyle
Günü geldi
Aldılar.

Nasıl kullanılacağı bilinmeyen anlardı
Sonuna dek yaşamaktan korkup da kaçtığımız
Yerini ve anlamını bulmayı beklerken
Çürüdü gitti içimizde
Saklı duygularımız
Şimdi yabancı bakışlara bir şey söylemeyen
Karalama defterleri,bulanık anılar
Rüzgara,ateşe,suya yazılmış
Gençliğin solgun güncesi
Biz ne zaman büyüdük
Onlar ne zaman yetim kaldılar
Tutulan güneşlerin altında
Yollar geçildi
Dönüş yok artık o duyarlığa
Yaşarken ve yazarken
Yarım kalmış şiirler
Yarım kaldılar.