Parktaki Ulu – Gönül Duranoğlu
O’nu biz öldürdük Sevmeyi becerebilseydik
yaşıyor olacaktı şimdi
Evsiz biriydi diyor park bekçisi
Yolun sonundaki parkta yatardı geceleri
Hergün geçtiğim yolda yok saydığım
Görmekten rahatsız olduklarımızdandı
Korkağız ve ters tepkiler edinmişiz
Bundandır hep ceplerimizdedir ellerimiz
Ve karaborsadadır dostça gülümsememiz
Burnumuzun dibindekileri görmeyiz
Bakışlarımızı uzaklara kilitlemişiz
Savcı müebbetten açmalı davayı
Hakim kalemi kırıpdefteri kapatmalı
Biz öldürdük bekginin henüz gençti dediğini.
ANKARA / 2006