Son El – Murathan Mungan

Henüz açılmamış kartların birinde gizleniyor
varisi olduğumuz tehlike
zırhlarımız kamaşıyor gövdelerimizden
mıknatıslar deneniyor kaygan zeminlerde
birkaç teorem terkisinde alınan yol
büyük tonozlar altında ilk buluşma
benim cevabım silah, seninse sorun yok daha
geceler gölge oyunu
geceler bir kürek gibi yumuşak
gel deriler giydireyim geçene
kırbaç akar adımların
kuzgun kanadı kaldırımlarda ilerlersin
sınanmamış. Öteki’ne
pusulamda alıkoyduğum sihir
kumaş parçaları, bir tutam saç ve ağ
ilerliyoruz o trapez dengeye.
Senin ayıklanmamış duyguların avucunda
Benimse kalbim rehin bir cellat mezadında
Gong vurunca taşıl zaman: elde kalan bir tutam saç
uçuşan kumaş parçaları
Delinen ağ ölendir.

Öldüren yalnız kalır trapezde.