Tuna’da Akşam – Hale Koray

Beni bir konçerto vurdu balam
Ayışığında, güzün
Sular yürüdü Tuna`da
Karşı kıyıda biri güldü
Yaralı ceylan bakışıyla tüyleri ıslak
İnsandı, güzeldi gözleri kan gibi ılık
Yaşamaya çağrı doluydu.

Sonra zaman durdu
Kesişti bakışlar, gülüşler, eller
Herkes kendi sireni oldu
İnsanlar insan insan soluyordu
Gülüşler insan insan gülüyordu
Değdikçe gotik çan sesleri
Yalnızlıkları yerle bir ediyordu
Tuna da ay ışıyordu.

Sonra erken doğdu sabah
Uyandı hayat, tıfıl, sevdalı mahmur
Gerindi tarlalar güneşe doğru
O tarlalar bilmemki neden yurdumdu
Çitsiz, sınırsız
Alabildiğine herkesin
Kıyasıya ortak
Buğdaydan sonra mısır
Mısırdan sonra yulaf
Yulafdan sonra burçak.

1978 Ağustos / Köstence