Unutmak İstiyorum – Yüksel Pazarkaya

Durup durup vuruyor usuma.
Unutmak istiyorum
O gülen yüzleri
Kapı açan ak elleri
Dökülen tatlı dilleri
Yaşadım mı, düşledim mi
Unutmak istiyorum.

Döşenmiş masalar vuruyor usuma.
Bir kuş sütü eksik, aslan sütünü yeğlerim diye,
Bunca incelikleri unutmak istiyorum,
Gönlümü gövdemi saran ince iğneleri
Çekip atmak istiyorum.

Kapalı perdeleri, perdelerin ardında
Geceyi görmeden bildiğimiz yıldızları,
Uluyan rüzgarı, yağmur bulutlarını,
Hışırtıyla geçen gece arabalarını,
Sirenleri, canavar düdüklerini,
Köşedeki kiliseyi, alttaki dükkanları
Unutmak istiyorum, gelip gelip usuma vuruyor

Her şeyi unutmak istiyorum,
Bir çocukları değil.
Ayırmak istiyorum, kıyamıyorum,
Çocukları bütün yaşanmışlardan, düşlenmişlerden,
Söylenmişlerden, anılmışlardan
Gönlüm elvermiyor çocukları unutmaya.

Unutamıyorum,
Durup durup usuma vuruyor,
Çocuklar gönlümün yuvasında üşüyor.